Architekt, designer i artysta fotograf. Doktor sztuk pięknych. Miłośniczka fotografii analogowej. Specjalizuje się w fotografii portretowej i artystycznej posługując się fotografią tradycyjną, technikami szlachetnymi i historycznymi. Propaguje fotografię alternatywną i pracę w ciemni. Używa aparatów średniego i wielkiego formatu. Należy do Związku Polskich Artystów Fotografików.

Brała udział w ponad 40 wystawach indywidualny i zbiorowych m.in. w Polsce, Irlandii, Portugalii, Holandii, Hiszpanii, Niemczech i USA. Laureatka konkursów fotograficznych m.in. Black&White Spider Awards, The Art Of Photography Show San Diego California, Fotofestiwal w Łodzi, International Color Award. Seria portretów Between Two Moons wykonana w technice mokrego kolodionu zajęła pierwsze miejsce w konkursie Wet Plate Copmetiton Canada. Seria była prezentowane również na Biennale Photokina, Still Photography at Taylorfest Carlow w Irlandii oraz na Biennale of Photography Reykiavik Ljósmyndadagar na Islandii. Zdobyła wyróżnienie w konkursie Julia Margaret Cameron Award i na Biennial Of Fine Art & Documentary Photography w Barcelonie.

Jej prace były publikowane m.in. w Wysokie Obcasy, Zwierciadło, Zabytki, Weranda – Polska, Soura Magazine – Zjednoczone Emiraty Arabskie, Blow Photo Magazine, Prism Photo Magazine – Irlandia, SHOTS Magazine – USA, SEITIES – Canada.

www.instagram.com/kasia.kalua.krynska

www.kalua.pl

Jestem zwolennikiem fotografii emocjonalnej. Głęboko wierzę w terapeutyczną rolę sztuki i uważam sam proces tworzenia za bardzo istotny. Pozwala w sposób intuicyjny poruszać się po nieznanej przestrzeni by pozwolić sobie na autorefleksję i dotarcie do własnych granic. Zagadnienia z pogranicza interesują mnie najbardziej. To, co dzieje się na styku materii i ducha nadaje sens mojej twórczości. Moim medium jest fotografia analogowa. Klisza fotograficzna naświetlana rownież emocjami po obu jej stronach sprawia, że uchwycona rzeczywistość staje się zapisem nieobiektywnym i wielowymiarowym.

Jest tu miejsce na zaskoczenie, przypadek i niedoskonałość. W swoich pracach nie dążę do perfekcji obrazu. W estetyce błędu odnajduję nowe znaczenia i interpretacje pobudzające wyobraźnię. Korzystając z alternatywnych technik m.in. mokry kolodion, camera otworkowa czy cyjanotypia staję się bardziej alchemikiem i poetą opisującym ulotne wrażenie niż reporterem rejestrującym realny świat.